دنياي مکانیک

با ورود کامپيوترهاي مدرن با توانايهاي محاسباتي بالا انقلابي در طراحي سازه خودرو بر اساس آناليزهاي عددي بوجود آمد. شروع اين آناليزهاي عددي در طراحي سازه خودرو به سال 1970 با معرفي برنامه نسترن[1] بر مي گردد[1].

در سالهاي بعد از 1975 و بخصوص از سال 1980 به بعد، پيشرفتهاي  سريع سخت افزار و نرم افزارهاي کامپيوتري زمينه شبيه سازي کامپيوتري را بيش از پيش فراهم نموده است. هم اکنون روش اجزاء محدود بطور وسيعي در اين زمينه مورد استفاده مي باشد و جايگزين مدلهاي ساده قبلي شده است. البته مدلهاي ساده هنوز هم در طراحي و بررسي اوليه قطعات و بدنه خودرو مورد استفاده قرار مي گيرند. ولي با پيچيده شدن مدل ديگر از اين روشها نمي توان استفاده نمود.

امروزه سازندگان وسائل نقليه با توجه به آگاهي و انتظارات روز افزون مردم و سخت گيريهاي زيادتر دولتها در مورد امنيت خودرو توجه بيشتري به مسئله تصادف خودرو نموده و در صدد کاهش صدمات وارده به سرنشينان اين وسائل هنگام تصادف مي باشند و در اين زمينه استانداردهايي نيز تهيه شده و اجرا مي شود.

با گسترش و پيشرفت مفاهيم طراحي بر اساس امنيت خودرو، نياز به تعيين پارامترهاي موثر و نيز ميزان و درجه اهميت آنها در امنيت خودرو بيش از بيش احساس مي شود و دقت ، سرعت و نيز اقتصادي بودن آزمايشاتي که براي تعيين پارامترهاي موثر انجام مي شود مدنظر قرارگرفت.

این مقاله پروژه لیسانس یکی از دوستان به نام آقای سعیدی فر بوده است.که هم اکنون در دانشگاه شریف در مقطع ارشد تحصیل میکند.

فرستنده ی مطلب:احمد گوهری